TM augustus 1986 deel 3

Deel 3
In de vorige delen werd er gesproken over moderne communicatie middelen zijn in onderzoek voor de engineers want ze waren in principe niet bereikbaar door de dag heen of je moest weten dat hij bij de firma Xyz in de repro aan het werk was en weer hoorbaar als hij zich ging afmelden bij workcontroll omdat de verstrekte klus klaar was. Bij een no-call situatie, vooral in de zomervakantie, moest de engineer elk uur terug bellen voor nieuw werk en omdat niet steeds vanuit een telefooncel te hoeven doen waren sommigen zo slim om even bij een klant langs wippen voor een praatje en te informeren of alles nog goed was. Daarna kon je vanaf dat punt even een belletje (gratis) doen naar de workcontroller. Eind 1986 dacht ik kwam het fenomeen oproepsysteem binnen bij de firma n.l. de "PIEPER". Deze werden op een avonddistrictsmeeting uitgereikt. We begonnen met de Sematone 210. een blauw doosje met een rood ledje en een schreeuwerig alarm wat met knipper-en alarmtoon een bepaald ritme aangaf zodat je wist wie je moest bellen. Ik dacht 4 mogelijkheden. Nummer 1 was je workcontroller en nummer 4 meestal voor het thuisfront dus ook handig bij calamiteiten aldaar.

 Het nadeel bleef wel als je onderweg van A naar B was om een telefooncel te vinden die niet stuk was. Langs de snelweg was dit probleem minder maar sommige tankstations (oa Shell) hanteerden telefoontarieven alsof je de hele installatie wilde kopen. En wie heeft er niet zijn "piepertje" per ongeluk laten liggen in de telefooncel. Als je vlug terug was lag die er nog op het plankje boven de telefoonboeken. Later werd dit apparaatje vervangen door meer geavanceerd spul met nl. een venstertje waarin het telefoonnummer stond wat je moest bellen. Zowaar alweer een vooruitgang in techniek.

Daarna kwam de mobiele telefoon maar later daarover meer.

Verder naar deel 3 van het eigenlijke verhaal

Klik op de foto's voor een vergroting

HET INSTALLATIETEAM. Werkte met de groep vanuit de vestiging Weesp.

Zijn bijna allemaal vertrokken op EEN na, links onder, naam even kwijt maar ik zie hem nog regelmatig in de nieuwste TM magazines staan. Na de opheffing van het install.team zijn veel personen overgeheveld naar de serviceteams

De twee dames bemanden de telefoon op de spoedorderlijn voor engineers in Weesp. Verder zie ik Evert Bruinekool, Eddy Godecke en Hans Wulfs van de autovoorraadcontrole en nog meer bekenden alleen de namen zitten wel erg diep in mijn geheugenkastje. Een stuk of 2 zijn nog steeds bij de firma.

 

Later is "de werkplaats"verhuisd naar Zeist en daarna naar Amstelveen. Bij de verhuizing naar Breukelen is de werkplaats opgeheven. Personeel wat niet in de pre-vut ging kregen een andere baan binnen RX. Met enige weemoed kijk ik naar al deze oude doos plaatjes. Jaren 80 waren toch wel top jaren binnen de firma.

En het (tussen) management over deze afdelingen werd gevormd door een tweemanschap, bij een ieder wel bekend 

En natuurlijk hadden we toen een zeer actieve personeelsvereniging. De jaarlijkse toertochten werden zeer goed bezocht evenals de Sinterklaasfeesten in de Jaarbeurs in Utrecht.

Dat was dus een dik nummer augustus 1986. Ik hoop dat de uitgeknipte stukjes interessant  waren om te lezen en weer oude herinneringen naar boven te halen.  

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Reactie van Hans Pol  Receptionist bij de firma.
24-08-2014
Geweldig deze informatie weer eens te lezen. Terug te keren in momenten van ons arbeidsverleden, en dan niet even vluchtig deze informatie door te scrollen maar ook daadwerkelijk te lezen. En zoals het mij vergaat proef je de herinneringen weer. Ongetwijfeld zullen er onder u geachte lezers de vraag rijzen ja maar wat had jij daar nou mee te maken. Antwoord is in aller eenvoud Niets. Echter ik had daar aan de telefooncentrale gewoon gesprekken met jullie en dat kon ook zaken aangaan die even buiten de "werksfeer " vielen . Ach ja wellicht zijn velen onder u die nu ook van Drees genieten, en wat er dan nog bij komt . Blijf genieten en ik wens de lezers van dit epos veel mooie gezonde jaren.

Met dank Hans.....Prachtig neergezet in gevoelige woordkeuze.