Na de Mitsubishi's werd het in 1984 wat minder met de auto keuze. We gingen naar Opel en wel de Kadett dat vierkante modelletje in diesel uitvoering. Een spartaans wagentje met stoelen erin gemonteerd die ik in mijn keuken nog niet wilde hebben staan. Ik vond nog een foto van de KY-08-TB
Klik op de foto's voor een vergroting
Het zou voordeliger zijn voor de firma dit type auto en het mocht 140.000 km mee, later opgeschroefd naar 160.000. Ook de tijd dat de reclame sticker op de achterruit kwam. Dat gaf nog heel wat onvrede in de tent maar het werd tenslotte wel ingevoerd en ik kon het zelf ook niet zo als probleem zien.
Wat wel een probleem was..... die harde vreemde stoel achter het stuur en na een rondritje voor je werk door Nederland van 300 tot 400 km per dag kwam je er gebroken met rugpijn uit.
Dat werd opgelost door X, maar wel eerst een verzoek indienen natuurlijk en na een bezoekje aan de bedrijfsarts werd er een ASS stoel (in de plaats Houten) geinstalleerd en dat was een hele verbetering, sterker nog de stoel zat zeer prettig en was op maat gemaakt. Je zat dus zeevast achter het stuur.Nadeel voor X was wel een onvoorziene kostenpost erbij, ik dacht rond de 1000 gulden (all inclusive) voor die stoel, en er kwamen steeds meer techneuten met rugklachten dus extra werk voor de bedrijfarts en de stoelenleverancier.
Daarna begon de ellende. Tijdens een toer- en puzzeltocht op een zaterdag van de personeelsvereniging vloog op een bospad bij Nunspeet mijn uitlaat uit de beugels (afgeknapt) en dat complete ding met pijp en dempers lag in het zand. Bij iedere collega die langs kwam met auto inclusief zijn familie wat lange tywraps of touw gebiets en op de rug onder de auto de zaak weer voorlopig gefikst. Ondertussen maakte mijn gezin maar een wandelingetje door het bos. We kwamen natuurlijk te laat binnen bij de finish en hadden de tocht ook niet uit kunnen rijden ivm de tijd van aankomst in een pretpark.
Kregen we de poedelprijs voor de pech onderweg, toch leuk niet?
Uitreiken van de poedelprijs door Nico Steenbeek (rechts secr.van de PV)
De maandag daarop naar de garage in Zwolle en daar werd de zaak weer hersteld. De week daarop gingen we met vakantie met deze auto naar Oostenrijk en op een rondrit door de bergen van W-Tirol op een zondag leek het opeens wel een kanon zoveel geknal. Wat een lawaai, ook nog in echo vorm in de bergen. Het kwam bij ons vandaan. Het spruitstuk van de uitlaat aan de motor was afgeknapt. We hadden tijdens de verdere rit wel veel bekijks door het lawaai. Dus op de maandag daarop naar de opeldealer in Landeck. Spruitstuk moest besteld worden en op de woensdag konden we weer rijden.
Als beloning kreeg de auto een glanzend zilver kleurig plaatje op de achterklep, het was nu een echte Tyrol Opel.
Daarna heeft deze "Tyrol Opel" nog meer problemen gegeven maar dat doen we de volgende keer.
Behalve het nieuwe model auto kregen we ook nieuwe producten in die tijd in de "low-groep" voor Nederland. Het begon met een Japans modelletje van Fuji Xerox. Was in Azie al een succes en was een goed alternatief voor het reeds lang bestaande model 660, de RX 2202
Een mooie foto of folder heb ik helaas niet meer van dit apparaat en bovenstaande afbeelding komt uit een Frans reclame filmpje
Nu was dit best een aardig handzaam apparaatje en zelfs makkelijk te tillen bij service ipv die zware stalendoos van een 660, wat woog die......70 kg ? Alleen oude technieken, twee gripperbars voor het papier transport, een "broodrooster" fusing systeem en ik dacht een reinigingsdoekje voor de drum cleaning. Ontwikkelbakje lekte vaak en toner en ontwikkelaar viel dan op de ketting van het gripperbar transport en na verloop van tijd wilde de ketting niet zo goed meer buigen en versprong dan een tandje op het tandwiel bij de fuser en als de gripperbar scheef door de open fuser liep dan zaagde die het hele fusersysteem aan gort. Met een volle electrische sluiting kwam het apparaat dan tot stilstand en dat waren niet de leukste reparaties om uit te voeren. Je moest alles bijna leegbouwen, fuser, gripperbars en ketting vernieuwen en opnieuw op timing zetten, dat ging toen allemaal nog handmatig. Dat koste een hoop tijd en onderdelen (en een vervolg bezoek dus een "broken call" en dat was toen al een vies woord bij je manager) Toch zijn er nog heel wat weggezet van dit type bij klanten. Kort daarna kwam een ander Fuji product de RX2300
Een advertentie uit een Engelse krant met op de achtergrond de 3100 fam. en de 660
Dit product kreeg al snel de bijnaam "tank" niet voor stoer en krachtig maar omdat vooral bij de papierlade alles schuin liep leek het wel een centuriontank.
Modernere techniek dan in de 2202, een fusing systeem met verwarmings fuserrollen maar helaas ook een olie tankje aan de zijkant hiervoor (anti kleef). Het systeem olie bijvullen in de oliebak was automatisch, een vogelwaterbakje systeem in de voliere en soms liep het tankje met de fuserolie spontaan leeg in de machine, alles onder de drek natuurlijk en soms ook op het tapijt bij de klant.
Nee dit was niet mijn favoriete model in mijn service pakket. Later kwam de 2305 en de 2307 die kon verkleinen en A3, wel lade wisselen. Ook een automatisch origineel doorvoer? Maar ondanks deze upgrades was het niet mijn ding dat product maar ik heb ze wel gewoon in mijn pakket gehad.
.jpg)
Fotootje uit een Franse promotiefilm voor de X 2300
Er kwam ook nog een eenvoudige uitvoering van het succes model 3100 op de markt, de 2600. (gemaakt uit refurbished onderdelen en frames van de machine 3100) Gewoon met een glasplaat en een flap en het was heel traag in het maken van kopieen. Wel een goede volvlak maar dat kon ook niet anders bij die snelheid. Het enige euvel wat ik mij nog kan herinneren was de opvangbak. Hoe je die ook afstelde, de kopieen vielen altijd op de grond want het papier kwam er altijd flink gekruld uit en dat was ook niet op te lossen. Ik was eens bij een klant, een klein eenmans kantoortje. Ik vroeg wat is de klacht? Test hem maar uit was zijn antwoord dan merk je het wel.
Alles deed het prima behalve dat de 3e en daarna volgende kopieen op de grond vielen. Nu was de man zo dik en met een dusdanige buikomvang dat die ze niet kon oprapen van de vloer, dat was dus zijn probleem.
Hij maakte dan de kopieen opnieuw en stond erbij om ze op te vangen maar als de telefoon rinkelde dan moest hij daarheen (een klant) dan ging het weer fout.
Ik heb van armoede een deksel van een papierdoos verbouwd tot grote opvangbak en weer een tevreden klant door deze simpele oplossing.
Ook kwam er nog een upgrade van de 660 op de markt, de 740 microfiche reader en kopieer. Deze stonden bij bijna alle Kamers van koophandel in Nederland. Was een 'listig" systeem omdat eigenlijk alles andersom werkte met negatieve developer dus als je "blanco's" had, dan had je eigenlijk "zwarte" kopieen. Een bewerkelijk apparaat wat veel vervuilde binnen in maar volgens mij was dit het enige apparaat die microfiches om kon zetten in een hardcopy.
Dat Tirol Opeltje was dus goed afgeladen met reserve onderdelen voor al die producten zelfs de achterbank lag vol.
Wordt vervolgd.
-----------------------------------------------------
